Bijna iedereen gebruikt whatsapp. Steeds vaker zitten er screenshotjes van Whatsapp in mijn dossiers. Als bewijs voor de tijdige klacht, de erkenning van aansprakelijkheid, de gemaakte afspraak, noem maar op. De rechter beschouwt whatsapp berichten als waardevol en vaak doorslaggevend schriftelijk bewijs.
Zoals dit voorbeeld:
De klant meldt zich bij de aannemer met een schade aan een gegoten vloer, een barst, misschien als gevolg van te snel drogen of een verzakking in de ondervloer. Hoe dan ook, de aannemer belooft het snel te repareren en alle schade te dekken. Fijn toch? Maar die aannemer die doet dat niet en het komt tot een rechtszaak. In dat geval zal de rechter op basis van dergelijk bewijs sneller een forse schadevergoeding toekennen.
Ik flanste het berichtje in drie minuten in elkaar met de eerste Whatsapp screenshotgenerator die ik via Google vond. Met een foto van mijn eigen bijkeukenvloer (in aanleg), maar dan voorzien van een scheur die er eigenlijk niet in zit, mede mogelijk gemaakt door ChatGPT, met alleen de uiterst knullige prompt “maak een barst in de vloer”. Ik heb er amper moeite aan gedaan om het écht geloofwaardig te maken en ik kan me voorstellen dat dit, zeker nadat het is uitgeprint en weer gescand en daardoor wat resolutie verliest, menige rechter voor de gek kan houden. Laat staan dat iemand er eens écht voor gaat zitten met goede prompts en tools.
Nu het steeds gemakkelijker wordt om digitaal “bewijs” te genereren, wordt naar mijn mening de waarde van de menselijke waarneming weer belangrijker. De onafhankelijke deskundige, de deurwaarder die een proces-verbaal opmaakt, of een bewijsopname op locatie – een zogenaamde descente door de rechter die zelf komt kijken – , allemaal bewijsmethodes die een digitale gewenste realiteit snel kunnen weerleggen.