In de advocatuur kennen wij, anders dan bij bijvoorbeeld juridische adviseurs of rechtsbijstandsverzekeraars, een hoge mate van wettelijke bescherming van onze cliëntcommunicatie. Zo is er bijvoorbeeld de “Verordening op de Nummerherkenning” die bepaalt dat wij onze (vaste en mobiele) nummers registreren waarna deze niet meer afgeluisterd mogen worden door veiligheidsdiensten en andere organisaties.
Die bescherming brengt ook met zich mee dat we met onze telefoons voorzichtig om moeten gaan. Als van die bescherming misbruik wordt gemaakt, bijvoorbeeld door strafrechtadvocaten die aan cliënten hun telefoon uitlenen, dan zou dat tot gevolg kunnen hebben dat deze bescherming uiteindelijk voor iedereen wordt afgeschaft.
Maar ook voor een kantoor als het onze, dat geen strafrechtzaken behandelt, is het van belang dat we onze telefoons niet uit handen geven: van tekstberichten van cliënten, tot email en oproepgeschiedenis, ons kantoor zit tegenwoordig grotendeels in de smartphone. Dus daarom zal het antwoord op “mag ik je telefoon even lenen?” in ons geval vaak “nee” zijn helaas. En als we iemand al een foto van de advo-katten tonen op onze telefoon, dan zullen we onze telefoon daarbij niet snel uit handen geven.
Maar zeg nu zelf: iedereen vindt het toch irritant dat als je één foto wil laten zien, mensen dan meteen door je foto’s gaan swipen…
