Vrijdagmiddag, 1 april 2011, 16 uur. Tijd om eens even de kantoorplanten te verpotten, want na anderhalf jaar op de vensterbanken zijn die hun pot zo’n beetje uitgegroeid. Symbolisch voor ons jonge kantoor, gelukkig. Dus jasje uit, handen uit de mouwen en vieze vingers halen. Heerlijk!
Zo plantend en pottend gaat de werkweek dan nog eens eventjes aan je voorbij. Een drukke week, collegiale overleggen, verschillende procedures, afgeronde zaken en nieuwe klanten passeren nog eens de revue. Ik kijk tevreden terug op een succesvolle werkweek, waarin ik een paar welgemeende complimenten van collega’s en clienten kreeg over benadering en aanpak van verschillende zaken.
“Not your typical lawyer”, we worden er steeds trotser op om me zo te presenteren. Want zo nu en dan kom je ze toch weer tegen: die advocaten, die ervoor zorgen dat je jezelf schaamt voor je beroep. Bluffen, moddergooien, brallen, mensen niet uit laten spreken, alle vormen van schofterigheid die je je maar kan denken. Tuurlijk, het recht is een schaakspel en soms is een beetje bluf of toneel net nodig om een zaak te keren. Maar je moet ook weten dat als je bluf gedaagd wordt, je dan niet helemaal in je hemd staat, want dan maak je je onsterfelijk belachelijk. Je moet altijd het recht, de feiten en de realiteit onder ogen zien.
En nu heb ik er in een paar zaken weer van die confraters tegenover me staan.
Hun stukken lopen over van de superlatieven, uitroeptekens, quod non’s en al wat meer aan moois. Ik kan me goed voorstellen dat de clienten onder de indruk zijn, want voor een niet-jurist ziet het er allemaal heel stoer en spannend uit. Maar papier is geduldig, en als je een beetje juridisch inzicht hebt dan ontlokken dergelijke stukken je meestal alleen een hartelijke lach. Onder de indruk ben ik niet. Mijn cliënt leg ik uit dat hij zich niet hoeft te laten intimideren omdat zijn rechtspositie gewoon goed is. Het meest vernietigend (en ook leukste) om dan te doen? Een reactie schrijven die begint met “Voor zover uw relaas juridisch relevant is reageer ik als volgt:….”
Maar jammer is het wel want vaak veroorzaakt een dergelijke proceshouding toch onnodige stress, gedoe en kosten aan beide kanten. Soms heb ik zelfs de indruk dat de belangen van de wederpartij niet eens goed zijn behartigd als ik een zaak win. Fijn voor mijn cliënt, maar het vreet wel aan mijn gevoel voor rechtvaardigheid. Dan heb ik liever een briljant jurist tegenover me, die gefundeerd en onderbouwd procedeert, met inachtneming van de normale fatsoensnormen. Dan moet ik hard werken om voor mijn cliënt een goed resultaat te bereiden en dan is de kans groter dat ik een dergelijke zaak kan verliezen, dan heb ik wel eer van je werk: het recht is eer aan gedaan.
Zware mijmeringen misschien voor een vrijdagmiddag tussen de potgrond, maar ik wilde ze toch met jullie delen.
Prettig weekend!